Blog

Metody PolyJet / MJP (ang. Multi Jet Printing) – to proces zbliżony do tradycyjnego drukowania atramentowego lub laserowego na papierze. Nad stołem roboczym przesuwa się w osi X głowica, która selektywnie natryskuje żywicę światłoutwardzalną (dokładnie tak samo jak drukarka atramentowa natryskuje na papier atrament). Równocześnie żywica jest utwardzana światłem UV. Gdy warstwa zostanie wydrukowana, stół opuszcza się w osi Z. PolyJet to nazwa handlowa firmy Objet, należącej do Stratasysa, MJP to nazwa handlowa firmy 3D Systems. Metody różnią się od siebie niewielkimi różnicami technologicznymi oraz gatunkami żywic, z jakich korzystają [1, 2].

DLP (ang. Digital Light Processing) – proces zbliżony do SLA, z tym że żywicę nie utwardza się wiązką lasera, a światłem emitowanym przez projektor zamontowany pod pojemnikiem z żywicą. Zaletą tej metody jest to, że cała warstwa jest naświetlana (utwardzana) równocześnie. Wadą jest to, że w przypadku dużych elementów (o długości / szerokości wyższej niż kilkanaście centymetrów) następuje duży skurcz utwardzanej w tym samym czasie żywicy. Unowocześniając metodę kilka firm wprowadziło modyfikację do tej techniki, zastępując projektor DLP wyświetlaczem LCD. Rozwiązanie to – choć dużo tańsze, charakteryzuje się jednak nieco gorszą jakością osiąganych wydruków [1, 2].

Rys. 1. Zjawisko tzw. „efektu tęczy”, tworzone przez jednochipowy DLP oraz chip DMD (jądro DLP) [3]

Rys. 2. Model utworzony w kreatorze drukarki DLP  oraz wydrukowane elementy [1]

Literatura:

[1] https://3dwpraktyce.pl/rodzaje-technologii-druku-3d/, z dnia 6.04.2022r.
[2] https://pl.wikipedia.org/wiki/Drukowanie_przestrzenne, z dnia 6.04.2022r.
[3] https://pl.wikipedia.org/wiki/Digital_Light_Processing, z dnia 7.04.2022r.

dr inż. Ireneusz Zagórski
Katedra Podstaw Inżynierii Produkcji
Politechnika Lubelska