Blog

Technologia laserowego spiekania proszków (najczęściej poliamidowych) gwarantuje najwyższą wytrzymałość oraz powtarzalność produkowanych seryjnie elementów. Umożliwia produkcję setek/tysięcy sztuk podczas pojedynczego cyklu drukowania. Ponadto, technologia SLS nie wymaga stosowania podpór – tworzone modele są podtrzymywane przez nadmiar materiału sypkiego, otaczającego wydruk. Pozwala to na bezproblemowy druk bardziej skomplikowanych geometrii niż przy użyciu pozostałych metod druku 3D. Metoda SLS jest szczególnie interesująca ze względu na wykorzystanie materiałów szeroko stosowanych w przemyśle tworzyw sztucznych, między innymi poliamidów [1].

Maszyny SLS najszerzej wykorzystywane w tej technologii druku przestrzennego posiadają wymiary komory roboczej 340 x 340 x 600 mm, dzięki czemu możliwy jest druk sporej wielkości elementów lub setek sztuk w serii, mniejszych elementów przy zachowaniu wysokiego stopnia powtarzalności jaką oferuje Selective Laser Sintering. Technologia SLS gwarantuje tolerancję wykonania w granicach 0,15 mm [1].

Rys. 1. Przykłady elementów wykonanych metodą SLS [1, 3, 4]

Metoda druku 3D SLS została opracowana na University of Texas, Austin w USA. Materiał w metodzie SLS przechodzi od stanu stałego (proszek), przez stan płynny i w końcowym etapie z powrotem do stanu stałego w postaci spieku. W tej metodzie do druku 3D można stosować takie materiały jak: tworzywa sztuczne, wosk, proszki metali (Fe-Cu), mieszaniny proszków metali i proszków ceramicznych [2].

Rys. 2. Widok obrazujący wykorzystanie wiązki lasera do spiekania warstw materiału w metodzie SLS [4]

Rys. 3. Zasada działania technologii SLS obejmująca 3 etapy wywarzania druku 3D [3]

Literatura:

[1] https://3dgence.com/pl/, z dnia 4.04.2022r.
[2] https://pl.wikipedia.org/wiki/Selective_laser_sintering, z dnia 5.04.2022r.
[3] https://drukarki3d.pl/technologie/technologia-sls/, z dnia 5.04.2022r.
[4] www.eos.info, z dnia 5.04.2022r.

 dr inż. Ireneusz Zagórski
Katedra Podstaw Inżynierii Produkcji
Politechnika Lubelska